2012/06/28

Egunsenti hartan

Goxo zegoen lo, baina goizaldeko aire freskoak esnatu, eta begiak ireki zituen: ederra zen eguzkia mendien artetik ateratzen. Are eta ederragoa, neguko egun ilunei amaiera emango zien printzei so, masailak bero sentitzea. "Zure masaila, nirea... bata bestearen kontra ukituz, laztanduz, elkar maitatuz", xuxurlatu zion bere beso sendoez inguraturik. Hotzikara gozo bat sentitu zuen belarrian besteak, eta beso sendo haiek laztantzen hasi zen. Laztantzen, baieztatzen, ziurtatzen. Ziurtatzen egia zela, hantxe zirela beso haiek eta bera.

Arnasik gabe gelditu zen bat-batean: ikusteko aukerarik izan ez zuen zerbaitek kolpe itzela eman zion bizkarrean. Besarkatzen ari zen maitale haren begi-ninietan topatu zuen hain ezaguna zuen gizon haren begirada haserrea. Minduta eta ikaratuta oihuka hasi, eta orduantxe jabetu zen zerbait arraroa zegoela hor: burukoari helduta garrasi mutuak egiten ari zen, ihes egin ezinean, lo oraindik.


Lit. Mikropilulen Farmazia,  Jugatx Agirre, Cristina Goikoetxea, Josu Zaldibargerrikagoitia, Libe Osa,  Neretto Balda, Maialen Unanue, Julen Sanz, Juankar Hernandez -

2012/06/19

Gaindosia


Gaindosi batek hil egin zuen.
Medikuak goitik behera zabaldu
eta mila koloreetako mikropilulak aurkitu zituen,
danak nahastuta.

Egunero bat bakarrik hartzeko gomendatu zioten,
baina berak guztiak irensten zituen.
Medikuak goitik behera zabaldu
eta milaka berba aurkitu zituen,
danak barruan gordeta,
kanpora ateratzeko beldurrez.

- @jbiguri -

2012/06/13

1976an Uruguaiko La Libertad kartzelan

Uruguaiko preso politikoek ezin dute baimenik gabe hitz egin, ez txistu egin, ez irribarre egin, ez kantatu, ez arin ibili, ezta beste preso bat agurtu ere.  Ezingo dute, ez eta marrazkirik jaso ere, non, haurdun dagoen emakumeren bat ageri den, ezta bikoterik, ez tximeletarik, ez izarrik, ezta txoririk ere... Eskolan irakasle den  Didosko Perezek, bere ideia ideologikoengatik preso eta torturatuak, igande batean bost urteko alabaren bisita jasoko du.

Alabak txorien marrazki bat darama. Zentsoreek, kartzelaren sarreran marrazkia apurtzen diote. Hurrengo igandean, Milayk zuhaitzen marrazki bat eramaten dio; zuhaitzak ez daude debekaturik eta marrazkia onartzen dute. Didoskok bere marrazkia goraipatzen du, eta zuhaitzen puntan eta adarretan agertzen diren kolorezko borobil mordoari buruz galdetzen dio:

- Laranjak dira? Zein fruitu dira?

Haurrak isilarazi egiten du:

- Shhhhhhhhhhhhh -eta sekretuan esaten dio:- txotxolo, ez al duzu ikusten begiak direla? Ezkutuan ekarri dizkizudan txorien begiak.


(Jatorrizkoa: "1976 en la cárcel la libertad de Uruguay", Eduardo Galeano)
- Itzulpena: Oier Ibarra - 

2012/06/08

Bizitzaren metafora

Bizitza kazkabarrak jipoituriko pertsianaren gisakoa da. Horixe pentsatu nuen bart, lo egiteak utopia zirudienean. Begi heze ia itoak irekita, ohe gainean etzanda nengoen, orain dela ez gehiegi hain handia izan zen ilargi apalaren argi eskasak argiturik. Egia esan, iluntasuna oparia izan zen niretzat. Ezer ikusi ezin nuenez belarriak adi jarri ziren protagonismoa nahi balute bezala begien ezintasunaren aurrean. Kolpe txiki, leun, azkarrek doinu berezia sortu zuten. Kazkabar tanten gainean musika notak pausatu zirela zirudien. Tristea iruditu zitzaidan hasieran doinua. Pertsiana, bakarrik, ahazturik, kazkabarrak jipoitzen zuen. Sufrimenduak astinduriko bizitzaren irudia zen pertsiana eta doinu hura bizitza horretako kolpe bakoitzaren oihartzuna.

Baina pertsiana ez da inondik ere bizitzaren metafora. Pertsianak ezin dio bere zoritxarrari aurre egin, bai ordea guk. Eta nahiz eta gaur iruditu hurrengo kolpeak akabatuko gaituela, pentsa, ekaitza pixkanaka indarra galduz joango dela, eta gu, aldiz, bera ahulduz zihoan bitartean, kolpe bakoitzaren indartuz joan gara. Hori da gure abantaila.

-Tari-

2012/06/07

R.I.P. Ray Bradbury

Telebista, piztia amarratsu hori, gauero finko begiratuz gero miloika pertsona harri bihurtzen dituzun medusa, abesten eta dei egiten duzun lamia hori, asko promes egiten duena eta egia esan gutxi ematen duena. 

-Ray Bradbury-
(Gaur bere zentze egunean eskainirik)


2012/06/06

Urtebetetzea

Goiz itzartu nahiz, oso goiz, berez, beti bezala.

Ordenagailuan munduko beste puntatik bidalitako zorionak jaso, dutxatu, gosaldu eta buelta bat ematera irten naiz. Gaur, nahita, mugikorra etxean gelditu da. 

Jasotako mezu gehienak estandarrak izan dira, honelakotan gehiegi pentsatu gabe botatzen diren horietakoak, baina beste batzuk, nortzuk bidalitakoak eta nolakoak izan diren ikusita... barrua ukitu didate.
 
Goiz irtenda ez diet aukerarik eman eta honezkero etxekoak eta ingurukoak ere zoriondu nahian eta ezinean izango ditut.
Etxera bueltatzeko ordua da edo... ekialderantz jarraitzekoa, nire esnatze orduak ingurukoenekin bat etorriko diren tokirarte, urrutitik barrua ukitu didaten mezu-igorleak ukitu arte,... auskalo noizarte.

-X10-
 
 

2012/06/03

Erregeei gutunak II



Harriette Wilsonek Galesko Printzeari idatzia (1825)


Jauna:

Berrogeita hamar miliako bidea egitea, eguraldi kaskar honekin, gizon bat ikusteko bakarrik, gizon horrek gainera ohiko hanka, beso eta atzamar kopurua badu erokeria litzateke, onartu behar duzu, ni bezalako neska batentzat, miresleez inguratua nagoelarik, beti prest daudenak edozein lekutara joateko neure atzamar ttikiari musu emateko ohoreagatik; baina frogatu ahal badidazu nire aginduak betetzeko prest legokeen beste edozein gizon baino pittin bat hobea zarela, segituan jarriko naiz Londreserako bidean. Beraz, dama bati atsegin emateko ezer hoberik egin ahal baldin baduzu gizon arruntek baino, idatzi oraintxe; bestela, aio, printze jauna.
Ez dut esango "zeurea, gau eta egun, argi zein ilun" lotsagabeegia zarelako.

Harriet Wilson

Itzulpena: Ana Morales
[Bilbo Hiria Irratiko Xerezaderen Artxiboa
saioko podcast batean lokutatua]

2012/06/01

Kaleak

Euriak mundua bustitzen zuen, paisaian kaleargien itzalek txakur amorratuak ezkutatzen zituzten. Edozein aterpetan bikoteek elkar maitatzen zuten isilpean. Bakarrik zeuden etxeak, kandela argi berotan atseden hartzen. Lo hartzen ez zuten haurrek negar egiten zuten ahots eztiz kontatutako ipuinen artean. Izuturik, oinezkoak arin zebiltzan,supermerkatuko poltsa astunak eskuetan. Korrika egitera ateratako korrikalariek bidegorriak higatzen zituzten eguzkiak mendien atzean ezkutatu aurretik agurtzen gintuen bitartean. Leihoetan alfonbrak eskegita, inork inoiz jasoko ez zituen itxuraz. Eta sabairik gabeko ganbara ilunen batean, liburuen artean, kobazuloan ni, kanpoko itzalak aztertuz, zeruko izarrekin zure irudia osatuz. Lainoen ostean aurkitzen da ilargia, amaraun debekatuetan armiarmak eta euliak dabiltza ibilean, zirkura joango gara tximeletek lehoiak nola izutzen dituzten ikustera. Trapezioan balantzek pisatuko dute masa kritikoa, hegan dabiltzanpailazoak hurrengo kraterrean itsasoratu aurretik. Aurkezleak ez du jakingo norden norbaitek garbikariz barrunbeak garbitu balizkio bezela. Berriz jaioko dira Byron eta eguzkia. Diktadoreak musukatuko dira Hendaiako tren geltokiaren hondakinen artean. Portuetan itsasontziak utziko ditugu, igerian joateko mundu berri baten bila, urrunera. Apaizek Aita Santua fustigatuko dute, orgasmoraino. Jendea bikiek hartuko dute, arrainek eta hartzek geziz ahariak zulatzen dituzten artean, Hotel Paris zerura eramango dute, mamuren batek eraildako prostitutek behin betiko lanpostuak izan ditzaten eta euren soldataz Estatu Batuen zorra erosi dezaten. Petrolioa aurkituko dute enpresarien buruetan eta ,kokoak bailiran, guztiak apurtu beharko ditugu gosaltzeko, kanibalismoa eta tortura eskubideak baino gehiago izango direnean. Kultura sailak eta turismo bulegoak suizidioa bultzatuko dute eta koadernoen orriak zuriak izango dira. Gizartea guztiz aztertua eta disekzionatua izango da. Denok ikusiko dugu telebista eskola orduetan. Publizitatea eramango dugu tatuatuta gorputzean. Hainbeste hauts izango da gordea alfonbren azpian non hegalariak izango diren. Sirena hotsa iristen da kobazulo barnera, zaratak, zaborrontzi irauliak, jendearen oihuak. Kaleek ez dizkiote oraindik euren azken hitzak esan munduari. Iragana izan daiteke etorkizunaren islada garbia.
-Hiriart-