2012/06/08

Bizitzaren metafora

Bizitza kazkabarrak jipoituriko pertsianaren gisakoa da. Horixe pentsatu nuen bart, lo egiteak utopia zirudienean. Begi heze ia itoak irekita, ohe gainean etzanda nengoen, orain dela ez gehiegi hain handia izan zen ilargi apalaren argi eskasak argiturik. Egia esan, iluntasuna oparia izan zen niretzat. Ezer ikusi ezin nuenez belarriak adi jarri ziren protagonismoa nahi balute bezala begien ezintasunaren aurrean. Kolpe txiki, leun, azkarrek doinu berezia sortu zuten. Kazkabar tanten gainean musika notak pausatu zirela zirudien. Tristea iruditu zitzaidan hasieran doinua. Pertsiana, bakarrik, ahazturik, kazkabarrak jipoitzen zuen. Sufrimenduak astinduriko bizitzaren irudia zen pertsiana eta doinu hura bizitza horretako kolpe bakoitzaren oihartzuna.

Baina pertsiana ez da inondik ere bizitzaren metafora. Pertsianak ezin dio bere zoritxarrari aurre egin, bai ordea guk. Eta nahiz eta gaur iruditu hurrengo kolpeak akabatuko gaituela, pentsa, ekaitza pixkanaka indarra galduz joango dela, eta gu, aldiz, bera ahulduz zihoan bitartean, kolpe bakoitzaren indartuz joan gara. Hori da gure abantaila.

-Tari-

iruzkinik ez: