2012/01/03

Hara joan zen...

...hilabete batez; bertan, Txilen, Perun, eman du denbora, aisia, merezi zuen oporraldia. Ahizpa bisitatzea asmoa, bazter berriez blai geratzea hurrengo pausoa. Gure, mendebaldarron begiez joan, beraien, hegoamerikarren begiekin topo egin eta, seguruenez, beste begirada batez itzuliko da. Munduaren energi-gune omen den Matxupitxura igo, korritu, aluzinatu... inka horiek pitzatuta zeuden! Gogoeta. Nola liteke hemen Andeen gailurrean bizitzea? Zenbat eta gorago, argiago! -dio, edo zioen, Urbiara iristean paratutako lelo batek. Inka herriak, noski, gauza bera pentsatuko zuen, bere handitasunean. Dena da berria, dena da bitxia, dena da gogoeta-gai, seguruenez berarentzat. Buru mendebaldar kontsumista hau motxilatzat, pertsonaia mitikoekin nahastuta, (Diarios de una motocicleta,) Txe bere lagunarekin hor bertan egon zenean egindako galdera gogoan: eta harresi perfektu hau, norena da? hau Inka herriarena da, erantzun dio indiarrak. Eta beste hau, hain kaxkarra? incapaz-ena da... seguru nago burura etorriko zitzaiola hango harresiak ikustean. Ez du astirik izango urtezaharra han ospatzeko, ez du izango astirik hemen urteberria ospatzeko; airetik airera harrapatuko du hegaldiak, mila ideia, bizipen, irudi, sentsazioren anabasan murgilduta. Ganbara aldatuko zitzaion? Baietz esango nuke!

-Edu Zabala-

iruzkinik ez: