Ninfa bati eskeinia

Kaleak bezain erreala eta
larrosak baino askoz kaltegarriagoa.
Horrela ikusten naiz ispiluan,
mamu barnekarien joko guztiak
hasi baino lehen.

Dantza, dantza, dantza egizu biluzik
eta ez etendu erokeria sublimearekin,
Munduak ez du merezi eta,
kontzerturako kulero aproposenak
hautatzen dituzun bitartian armairuaren
aurrian.

Lo seko, ala ez hainbeste
bilakatu nahian bazare,
oxidozko zureak ez diren
beso mardul batzuen aterpean,
zaudelarik,
hurrengo egunaren menu paternalista
zein izango denaren espejismoa,
ametsetan entrometitzen zaizu.

Lelokerik. Beharrezko lelokerik,
holan diote karrikan barrena.
Irrifarre sintzeroarekin deleitatzea
badago horren aurrean,
seguru.
Bakarrik beste bi azken erregu:

...ez ezazu begirada niretaz
sekula at baztertu, itsasargi,
eta ez nazazu dutxan irrist
egin debekatu berriz ere.

Beste batek bizi dezala
interrogante ez den bizitza
ezinbesteko hori. Demoniok!

Ordu zoragarriak igaro ditut, bai,
zin egin dezaket, zure distantzia
efimeroan nahiz hurbiltasun
sakonenean.

Iñigo Medina