Zuri

"Zenbat aldiz abestu ote diedan komuneko paretei" abesten du Kerobiak, baita nik ere, hamar mila alditan edo gehiagotan abestu izango nuen abesti hori: izan komune(t)an, auto(et)an, gel(et)an edo auskalomendi(eta)n. Baina abesten dudanean ez ditut hitz musikatuak soilik aireratzen, nahiz eta jakin badakidan haizeak oroitzeko lanik ez duela hartuko. Ez. Abesten dut zuk entzuteko, zuk sentitzeko, guk gozatzeko. Nire bihotza bezain itxia den leku batetik oihukatzen badut ere, oihartzun lauso bat zugana iristea desio dut.

- Kerobiaren "Hiri ikusezina" abestitik abiatuta, @amuguruzak idatzia -

Errepidean

Sigi-saga. 0 km-tako Mercedes-a kontzesionariotik irten berri 90km/h-tara, 110km/h-tara, 130km/h-tara doa. Siigi-saaga. Gidariak besoa luzaturik gidatzen du, aireak ilea atzerantz botatzen dio. Siiigi-saaaga. 150km/h-tara doa kurbatik... eta DANBA! Arbola zein kotxea birrindurik! Kuriosoak heltzen dira istripura, euliak gorotzera doazen bezalaxe, bar, bar, bar, burrunba egiten. Gidaria ozta-ozta ateratzen da bizirik eta..:

-Nire Mercedes-a! Nire Mercedes-a! Nire Mercedes-a!-oihukatzen du.

Kurioso batek erraten dio:

-Jauna, besoa ere galdu duk!

Kolpatuak muinoia begiratzen du espantuz eta lurrera segidan:

-Urrezko erlojua! Urrezko erlojua! Galdu dut urrezko erlojua!