Baietz esan balu,

http://juankarh.blogspot.com.es/2012/03/betiko-eternal.html

Hitzak eta irudia: @juankarh

Garaipen aldia, zoriona

Gaur izango omen da.

Baliteke bihar izatea.

Bitartean azkenaldiko bidetik darrait, ez diot utzi nire errutinari, egunerokotasunak lotuko zaitu eta horrekin, horrek damaizun babesarekin zeureganatuko duzu zure izatea. Askatasunaren ihakina irudi dakizuke balizko irakurle horri, ez nauzu iritzi berekoa, arrazoi emango badizut ere… bai hara, lotura askatasunarekin bateratzerik ez dago, alabaina, askatasuna zoriontasunari atxikitzen diotenen artekoa bazara garbi diotsut loturaren, ezagunaren, aurresangarriaren babesa zorionaren oso pareko egoera dela.

Askojakin batek halaxe zioen eta nor den esango ez badut ere, bere edukiari ohore eginez nahi nioke adierazleari goratzarre egin, zioen bada gizabanako hark, zoriontasuna zerbait lortzeko bidean egoteak eta batez ere horretaz jakitun izateak damaigula. Unerik gogobetegarrienak halakoxeak izan bide dira, baiezta dezadan, bai halaxe dira, eskarmentuz ari natzaizu oraingoan, lorpena ez baita asebetegarria, aitzitik bai lortu aurreko unea, erdietsiko duzula nabarmen duzun eta azken mugimendu edo ñabardurak osatzen dituzuneko aldi hori bezain lipar gozagarririk ez dago, zinez diotsut.

Izan ere, txoria eskuan duzunean ez baita itxaro zenuena, zuk txoria baitzenuen maite.

@pellomik

Hilda nago (hala esan dit munduak)

Kafesne jada hotzaren aurrean, egunkarian nire eskela irakurtzen nuen artean, 

harritu egin naiz zein egun den ikustean.

Igandea, egun tristea da gaurkoa, udaberriaren desiran nabari da mundua, ez gaude lasai.

Kultura izena zuen atalean futbolaz ari dira, kirolen atalera pasa eta berdin,

ez du merezi politikako atala begiratzeak, denok dakigu atzo Real Madrilek irabazi zuela. 

Hala ere, denok dakigu igandetan ez dagoela eskelarik egunkarian, eta kafea jada garestiegia dagoela inork erosi dezan. 

                                                                                                                                                                                  - Hiriart -

Soilik

Ez dut barkamenik nahi,
ez dut nahi nigatik hiltzerik,
ez izaterik dena uzteko gai,
ez maitasun hitzak esaterik.

Soilik zure ezpainak nireen kontra.

Ez dut babesik behar,
ez dut nahi zorion gidarik,
ez maitasunik urtetan zehar,
ez esna itxarongo nauenik.

Soilik zure azala nirearen kontra.

- @landerabr -

Edaten...

...egon naiz, ez zait ezer inporta, lagun batzuek barre egiten dizkidate txisteak, eta tabernako argiak gozo argiztatzen du gaua. Asko gustatzen zait nola egiten duzun dena, esan nion musika jartzen ari zen neskari, eta horrelako eroaldi batean hirekin ezkontzeko gauza naun. Begiratu zidan, triste, txiste bat zela pentsatzen zuelako, baina ni egitan ari nintzen. Eta benetan, mozkor egon arren asko gustatzen zait nola egiten duzun dena, atzamarretan senti dezaket triste zaudela gau honetan, eta horregatik ekarri dizut baso betea, topa dezagun arratsalde honetan, lagunak etxera joaten ez diren bitartean itxaropena dagoelako, ate hura zeharkatzen dugun unean badakizu dena bukatuko dela, gu ere ez garela gu izango. Eta mozkor egon arren, sinetsidazu ez dudala hemendik joan nahi, ez zaidala gustatzen kanpoko giro hotz eta umela, nahiago dut zure musika entzuten geratu, gau honetan, lagunak joaten ez diren bitartean.

Joshejulian Armendariz

Erraldoiaren miseria

Txikia, askotan, kikildurik, handiaren itzalean ñimiño sentitzen da, badirudi, bere argi apurra irensten diola haren itzalak. Handia, txikiari itzala ematen diola ikusiz, erraldoi sentitzen da, besteren argia itzaltzea balitz bezala norbere gaueko iluntasuna ezerezteko bidea. Eta hori da bere miseria. Ez daki ñimiñoak bere txikitasunean argia berriro piztu ahal izango duela, aldiz, erraldoiak nekez ikusiko du argitasunik, bere gauean piz daitezkeen izar txikiak gutxiesten baititu.

Tari

Erahilketa baten kronika

Lurrean ikusi zintudan. Nahiz eta begiak tarteka irekitzen zenituen, zuk ez ninduzun ikusten. Ez zenuen inor ikusten. Konorterik gabe zeunden eromen haren erdian. Ez zinen jabetzen, noski, nola jo gintuzten zure hiltzaileek, odol-isuri hura nolabait gelditzen saiatzen genbiltzala. Eta egin genituen ahalegin guztiek ez zuten ezertarako balio izan Iñigo, ezertarako ere ez. Anbulantziari dei ziezaioten eskatu genien, eta borra kolpeak besterik ez genituen jaso bueltan. Berdin zitzaien zein harrapatu, zuk ere bazenekien hainbeste lehenagotik ere. Denok genekien. Eraman zintuzten azkenean, baita betirako eraman ere. Ez baikara berriz ere San Mamesen elkartuko, ezta zerbezarik hartuko ere partiduaren ondoren. Ez gara berriz elkarrekin aspertuko, ez hunkituko. Nahigabe, umezurtz utzi gaituzu. Ez zenituzkeen zure gurasoen negarrak jasango, guk ere ez.

Egunkariek dramaren berri eman dute, hitz larriz batzuek, izkina ahaztuetan besteek. Poliziaren bertsioa hitzez hitz kopiatuz batzuk, zure lagunen testigantzak narratuz gutxi batzuek. Lurrean ikusi zintuzten Iñigo, lurrean, bizitzeko mila arrazoi, eta hiltzeko arrazoi bakarra tarteko. 

Malkoak euritan bezala

@naiara_glez

Banoa, banarama

Hemen eserita, gogoa badoa, urrutira.

Egunak ederrak dira, agurrak bezala.

Egunak gogorrak dira, musuen antzera.

Badoa.

Badoa gogoa, 

egunak, hemen eserita nagoela, diapositibak dira.

Ez dago sentimenturik gertakarientzat. Gertakariak sentimentuek egiten dituzte,

Hemen eserita, atalaia batetik bezala ikusten saiatzen naiz bizitza den itsaso zabala,

hala ere, zerumuga urruti dagoela imaginatzen dut.

Aske izan nahi duenak ba al daki zer den aske izatea?

Perfektua izan nahi duenak ba al daki zer den perfektua izatea?

Normala izan nahi duenak ba al daki zer den normala izatea?

Normala da, aske izatea norberak aukeratzeko zer den perfektua izatea.

Aske izatea da, normaltasun perfektutik askatzea.

Perfektua da, perfektua da normala izatea aske izatea.

Badoa.

Hegan egitea ez da egin diguten ordutegian sartzen,

Beraiek aukeratzen dute zer behar dugun pentsatu, zer sentitu.

Beraien normaltasun aske eta perfektu horren mugen artean itotzen gaituzte.

Gaur, hegan egin nahi dut,

txikian nintzenean bezela haritz hartara igo, eta gogoari hegan egiten utzi, mugarik ez dago nahi ez dituenarentzat,

zaila da.

Eta bai, badoa.

Badoa oroitzapenetan zehar,

zenbat maite daitekeen norbait, zenbat maite zaitzaketen.

Antzeztea haur jolasa da,

haur jolas guztiak ez dira errazak,

denok gara haurrak, gure heldutasun ahaleginean,

zer da heldutasuna?

Hiztegian jartzen du zer izan beharko litzatekeen heldua izatea,

ez dut sinisten.

Badoa,

Zein ondo ginen atzo hondarretan etzanda eguzkiak argitzen gintuen artean.

Hegan egin nuen, igeri egin nuen zeruan, arraina nintzen, aske.

Islada da, itsasoa zeruaren islada da, zeruan gaude.

Hemen eserita nagoela, ikusten naiz, igerian bizipenek utzitako oroitzapenen artean.

Urrutira.

Zerumugara, astiro, baina igerian, ez gaitzala korronteak eraman.

Banoa.

Banarama.

-Hiriart-