Betikoa

Zortzietan nuen asteroko zita. Etxetik presaka atera nintzen, eta han nintzen bost minutu beranduago baina tira, hobetzen ari gara.

Oraindik ileko lakak sudurzuloak irekitzen zizkidala eskatu nuen lehenengo alkohol dosia. Txikia, baina gogorra, ez dezatela esan ganorarik ez dudala, ez behintzat alkohol kontuetan. Gibel sendokoa naiz, alajaina.

Edaten nenbilela berriketan ari nintzen, honetaz eta hartaz, asteko gorabeherez eta etorkizuneko buruhausteez. Hizketa-gaia interes gutxikoa nuela igarri orduko burua jiratu nuen. Betiko taberna zen, eta betiko jendea zegoen. Hala ere, zerbait desberdina aurkituko nuenaren esperantzan nengoen; baina ez, dena betiko moduan zegoen. Aulki zuriak, mahai zuriak eta edalontziak nonahi.

Hain zen betikoa aurrean nuena… Pentsa, zure itzala ere handik zebilen, zutaz galdezka. Esan zidan bera ahaztuta joan zinela, eta hark zu topatu nahian betiko bideari eutsi ziola. Ohi bezala, zuritoa eta pintxoa zituen eskuan, eta zure lurrina zerion.

- @amuguruza -