2011/11/21

On Rodrigoren erromantzeak

Famila ala patria? Gaur aberiguatu dut Romances de Don Rodrigo irakurtzen, Zeutatik etorri zela Julián kondea, moroetatik akonpañatuta, bere alaba bortxatua mendekatzearren España saltzeko. Cava bortxatu baitzuen Erregeak.

Pensó la Cava estar sóla,

pero la ventura quiso

que entre unas espesas yedras

la miraba el rey Rodrigo.



Eta horrela galdu zen España, aberriari traidore eta familiari fidel zen gizon baten eskuetan, traizionaturik. Errege batek ez zekielako bere hankatarteko sugearen apetak kontrolatzen. Gurasoek beti direlako guraso, Julián kondeak ekarri zituen moroak. Bai, moro zikinak, hain fama txarra duten horiek, Al-andalusekoak zeintzuek garaiko astronomia, matematika, urbanismo, nabegazio eta agrikultura garatuena sartu zutenak Iberiar penintsulan. Zikinak! Zeinek nahi du progresua Españan!


Eta erromantzean On Rodrigok zortzigarren bataila galdurik, mendi-gailur batera igo eta tontor guztiak ematen duten ikuspuntu alejatutik, elebatutik, inpartzialetik, bere erreinu galduari so egiten dio eta Heriotzari abestu:


¡Desdichada fue la hora,

desdichado fue aquel día

en que nací y heredé

la tan grande señoría,

pues lo había de perder

todo junto y en un día!

¡Oh muerte!, ¿por qué no vienes

y llevas esta alma mía

de aqueste cuerpo mezquino,

pues se te agradecería? 

Bizitzaren hutsaltasunaz jabetu da! Atzo jaun, atzo errege, atzo jabe, gaur ezjabe, gaur behartsu, gaur pobre. Suizidioa desiratzen du Rodrigok... hala eta guztiz ere, erromantzeak amaiera kristaua dauka, eskerrak mendietan ermitau bat bizi dela. Errebelazio bide, honek esaten dio, penitentzia jasotzeko zulo batean suge batekin etzantzea zigor duela. Azkenik, istorioaren gailurrean eta On Rodrigo hirugarren eguna daramala etzandurik, errege ohiaren bizitzarekin amaitzeko eta barkatua eta zerura joan dadin, sugeak kozka egiten dio Cavari kozka egin zion erregearen sugeari... eta Amen!

iruzkinik ez: