Eta han zen bere pisua gainean zuela. Eta han zen arnasa hartu ezinik, pentsatu ezinik, sentitzen. Sentsazio pururik baldin badago horixe zen horietako bat. Aktualitate purua. Abstrakziorik ez. Reflexiorik ez. Handitasunaren kontrako txikitasunaren babesgabetasunaren lilura zen galbide eta botere. Bizipen sentsual hutsa. Animalitasunera itzulera, agian? Zenbatetan berreskuratu nahi izan zuen sentzazioen inozentzia hori? Hain zeukan barneratua gaitasun hori luze galdu zuela... Gorpuztasunera itzulera, gorpuztasun hutsa. Definitiboki mundu sentsuala abstrakzioen munduak eskaini ezin ziezaiokeen plazeren iturri zen. Bazekien hori soberan, baina ez zuen aldez aurretik teorian zekien ezer praktikan era hain emankorrean frogatu. Azala ez zen jada pertsonak kontenitzen dituen organo zabala. Azala hatzamarrek ukitzen zuten beroa zen; azala begiek desiatzen zuten urrea zen; azala espainek dastatzen zuten izerdi gazia zen. Primitibotasun zoragarria, sensualitatearen sofistikazio miresgarria, azala. Galbidearen hasiera, zoramenaren hazia, sentimenduaren kondena gupidagabea. Arrazoiaren heriotzaren kaltetu eta lekuko berriz ere.
-Eguzkiñe B.-
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina