Euriak mundua bustitzen zuen, paisaian kaleargien itzalek txakur amorratuak ezkutatzen zituzten. Edozein aterpetan bikoteek elkar maitatzen zuten isilpean. Bakarrik zeuden etxeak, kandela argi berotan atseden hartzen. Lo hartzen ez zuten haurrek negar egiten zuten ahots eztiz kontatutako ipuinen artean. Izuturik, oinezkoak arin zebiltzan,supermerkatuko poltsa astunak eskuetan. Korrika egitera ateratako korrikalariek bidegorriak higatzen zituzten eguzkiak mendien atzean ezkutatu aurretik agurtzen gintuen bitartean. Leihoetan alfonbrak eskegita, inork inoiz jasoko ez zituen itxuraz. Eta sabairik gabeko ganbara ilunen batean, liburuen artean, kobazuloan ni, kanpoko itzalak aztertuz, zeruko izarrekin zure irudia osatuz. Lainoen ostean aurkitzen da ilargia, amaraun debekatuetan armiarmak eta euliak dabiltza ibilean, zirkura joango gara tximeletek lehoiak nola izutzen dituzten ikustera. Trapezioan balantzek pisatuko dute masa kritikoa, hegan dabiltzanpailazoak hurrengo kraterrean itsasoratu aurretik. Aurkezleak ez du jakingo norden norbaitek garbikariz barrunbeak garbitu balizkio bezela. Berriz jaioko dira Byron eta eguzkia. Diktadoreak musukatuko dira Hendaiako tren geltokiaren hondakinen artean. Portuetan itsasontziak utziko ditugu, igerian joateko mundu berri baten bila, urrunera. Apaizek Aita Santua fustigatuko dute, orgasmoraino. Jendea bikiek hartuko dute, arrainek eta hartzek geziz ahariak zulatzen dituzten artean, Hotel Paris zerura eramango dute, mamuren batek eraildako prostitutek behin betiko lanpostuak izan ditzaten eta euren soldataz Estatu Batuen zorra erosi dezaten. Petrolioa aurkituko dute enpresarien buruetan eta ,kokoak bailiran, guztiak apurtu beharko ditugu gosaltzeko, kanibalismoa eta tortura eskubideak baino gehiago izango direnean. Kultura sailak eta turismo bulegoak suizidioa bultzatuko dute eta koadernoen orriak zuriak izango dira. Gizartea guztiz aztertua eta disekzionatua izango da. Denok ikusiko dugu telebista eskola orduetan. Publizitatea eramango dugu tatuatuta gorputzean. Hainbeste hauts izango da gordea alfonbren azpian non hegalariak izango diren. Sirena hotsa iristen da kobazulo barnera, zaratak, zaborrontzi irauliak, jendearen oihuak. Kaleek ez dizkiote oraindik euren azken hitzak esan munduari. Iragana izan daiteke etorkizunaren islada garbia.
-Hiriart-
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina