Emakumea, zer daukan bihotzean, izotza? Sartu garenetik estudio gela honetan, Kanten Arrazoimen Puruaren Kritika aztertzen, ez dun nire begiradei kasurik ere egin, nire albotik pasatzen haiz ni beraren begietan begirada jartzea merezi ez duen burdin forjatuzko estatua banintz bezala. Hori al da estudioa eta filosofia? Atenea birjinaren apaizgoa?
Areago, liburutegi artifiziotsu honen munstroaren sabelean sartzera eta kontaktu edo laztan ñimiñoena ez izatera kondenatu naun hi, kondenatu dit Kantek. Hankako muskuluen atrofiatzean, atzamarren gehiegizko estimulazioa, besoak argal, birikak eztul egile eta azala zurbila, hori al da kantiarra izatea?
Haatik, nire birikek nahi dute beraien kutxaren osotasuneraino zabaltzea, burdinola batetako hauspoak bihotzaren labean su gorriena irazekikotan, eta maite haudala, ez poetek diñoten bezala, baizik eta txakurrek maite duten antzera, oihukatzea eta zaunkatzea estante eta liburu kaiola honen isiltasunarekin akabatzearren. Bidebarrieta ikaraturik! Halere, esan behar didan morroi beroa naizela, arraza Mediterraneokoagoen garra daukadala gorputzean piztuta.
Baina, hik, andrea, Ipar Poloko glaziar hotzenaren izotz ezkatak ditun hire bihotza ezkutatzen!
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina