...zuen bakoitzean ahotsek esaten zioten zein zen marrarik ederrena, zein zen kolorerik biziena, zein zen zertzeladarik zuhurrena. Magia egiten zuen pintzelarekin. Mirariaren mesedea eskaini zioten aingeruek bere eskuei. Bizitzak hain gogor kolpatu izan ez balu agian jenio zoro beharrean artista ospetsu behar lukeen; batek daki. Baina berak misio bat zeukan, ahotsek agindu zioten, eta ahotsek ez zuten inoiz gezurrik esaten. Margoztu! Margoztu! Eta berak aingeruen hitza sinesten zuen. Miraria lientzoa eta lientzoaren miraria begi aurreko ikuskizuna. Izatearen agerpena, agerpen misteriotsua, izatea bera bezala. Belarrietan agertzen zitzaion eta pintzelak ematen zion presentzia. Hitzik ez zuen behar. Izateak ez du hitzen beharra; izatearen egia, artea.
-Eguzkiñe B.-
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina