«Munduko elur panpinarik handiena izango da!». Umearen hitzek irria eragin diote aurpegi jatordun agureari. «Bai? Ze ondo!». «Bai, bai, ikusiko duzu. Etxe blokea bezain altua!». Barrezka, bere zakurrari deitu eta blokearen goieneko pisura itzuli da agurea, abenduko hotz latzetik ihesi. Pisuan sartu ostean, leihotik begiratu eta elur panpina handitzen imajinatzen du agureak, umea horren gainean egonik. Gero eta altuago hazten doa panpina, goieneko pisuaren mailara iritsi arte. Umearen aurpegi izutua bere parean ikusirik, agureak bere maskara tiraka kentzen du, benetako muturra erakutsiz azpian. «Ez naiz Olentzero, ezta?». Algara maltzur batez, erroitzar bihurtu, umea harrapatu eta infernura itzuli da deabrua.
-idatziz-
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina